Enoch Burke, nauczyciel z Wilson's Hospital School w hrabstwie Westmeath, został zwolniony z więzienia Mountjoy 20 grudnia 2024 roku, tuż przed świętami Bożego Narodzenia. Jego uwolnienie nastąpiło po ponad roku spędzonym za kratami z powodu odmowy podporządkowania się nakazowi sądowemu zabraniającemu mu wstępu na teren szkoły.

Pan Burke, znany ze swoich głębokich przekonań religijnych, sprzeciwił się poleceniu szkoły dotyczącym używania preferowanych zaimków wobec ucznia identyfikującego się jako osoba transpłciowa. Jego stanowisko w tej sprawie przyciągnęło uwagę zarówno mediów, jak i opinii publicznej, stając się symbolem walki o wolność sumienia i wyrażania przekonań religijnych.

Podczas rozprawy sądowej sędzia David Nolan podkreślił, że pan Burke pozostawał w więzieniu z powodu odmowy podporządkowania się nakazowi sądowemu, a nie z powodu swoich przekonań religijnych. Sędzia zauważył również, że dalsze przetrzymywanie nauczyciela stanowiłoby obciążenie dla podatników, biorąc pod uwagę koszty jego utrzymania w więzieniu oraz fakt, że nadal otrzymuje pełne wynagrodzenie jako nauczyciel.

W związku z tym sędzia Nolan zdecydował o zwolnieniu pana Burke'a z więzienia, jednocześnie podwajając karę finansową za ewentualne przyszłe naruszenia nakazu sądowego do 1 400 euro dziennie. Zaległe kary wynoszą obecnie 193 000 euro. Przedstawiciele Departamentu Finansów oraz Prokuratora Generalnego zostali wezwani na rozprawę w styczniu w celu omówienia mechanizmów egzekwowania tych kar.

Po opuszczeniu więzienia pan Burke wyraził wdzięczność za wsparcie, które otrzymał od rodziny, przyjaciół oraz społeczności wiernych. Podkreślił, że jego działania były motywowane głębokim przekonaniem o konieczności obrony wolności religijnej i sumienia w społeczeństwie.

Sprawa Enocha Burke'a wywołała szeroką debatę na temat granic wolności religijnej, posłuszeństwa wobec nakazów sądowych oraz praw osób transpłciowych w systemie edukacji. Jego determinacja i gotowość do poniesienia konsekwencji za swoje przekonania zyskały mu zarówno zwolenników, jak i krytyków, stawiając pytania o równowagę między prawami jednostki a obowiązkami wobec instytucji publicznych.